نویسنده: پروفسور ایرج عشقی
در سال ۱۳۵۳ که از طرف موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران جهت تحقیق درباره فرونشست زمینی به استان زنجان رفته بودم از موسسه ژئوفیزیک به من خبر دادند سنگی از آسمان بر سقف مدرسه‌ای در نراق فرود آمده و من باید هرچه زودتر به نراق بروم.
بلافاصله عازم تهران شده و با همراه داشتن نامه‌ای از طرف دانشگاه تهران به ژاندارمری کل کشور رفتم زیرا سنگ در اختیار ژاندارمری بود و هیچ دستور و یا نامه‌ای از مقامات کشوری و سازمان‌ها و مراکز علمی را جهت تحویل گرفتن سنگ جز موافقت ژاندارمری کل کشور قبول نداشتند.
پس از شرح دادن جزئیات واقعه، ژاندارمری کل کشور با ارسال نامه‌ای به ژاندارمری نراق دستور تحویل دادن سنگ به موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران را دادند و بنده بلافاصله عازم نراق شدم. در این میان انتشار خبر سقوط سنگ آسمانی، خبرنگاران و دانشمندان مراکز علمی سراسر کشور را روانه نراق می‌کند. بدین جهت تصمیم گرفتم در بین راه به ژاندارمری ساوه بروم و از آنجا با استفاده از بی‌سیم ژاندارمری ساوه با ژاندارمری نراق تماس گرفته و از مجوز تحویل گرفتن سنگ از طرف ژاندارمری کل کشور به آنها اطلاع دادم.
در نراق نامه را به ژاندارمری داده و پس از وزن کردن سنگ آن را در جعبه‌ای مهر و موم شده از ژاندارمری نراق تحویل گرفتم و ضمن تشکر از مسئولین نراق و مدرسه خواهش نمودم که از سوراخ ایجاد شده در محل برخورد سقف و پشت بام مدرسه که در حال نوسازی بود نگهداری و محافظت نمایند زیرا اهمیت این واقعه در سال‌های آتی روشن خواهد شد.
با خوشحالی با همراه داشتن سنگ از شهر نراق عازم تهران شدم. در تهران نیز شهاب‌سنگ نراق را به خبرنگاران رادیو، تلویزیون و مطبوعات با ارائه کنفرانس و سخنرانی معرفی نمودم. حتی چندین روز بعد نیز محققانی از دانشگاه‌های خارج از کشور نیز جهت مشاهده سنگ و به خصوص محل برخورد شهاب‌سنگ بر روی یک ساختمان که بسیار نادر بود به ایران آمدند.
پس از آن آزمایش مقدماتی سنگ در ایران آغاز و گزارش آن منتشر گردید، در ادامه به دلیل عدم وجود امکانات آزمایشگاهی، چند گرمی از آن در سال ۱۳۶۲به آلمان انتقال داده و مابقی آن نیز به وزن ۲ کیلو و ۹۰۰ گرم نیز در سال ۱۳۶۲ به گروه فیزیک زمین موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران تحویل شد.