نویسنده: پروفسور ایرج عشقی
تمام اجرام کیهانی که وارد میدان جاذبه زمین شده و در اثر برخورد با جو زمین منفجر و ایجاد نور می‌کنند و در نهایت به سطح زمین می‌رسند شهاب سنگ یا متئوریت نامیده می شوند. مطالعه مواد موجود در این نوع سنگ‌ها می‌توانند رهنمونی به شناخت ترکیب ماده در سایر بخش‌های منظومه شمسی و کهکشان‌ها باشند، مطالعه‌ای که برای شناخت مبداء جهان، عمر جهان و چگونگی تشکیل آن فوق‌العاده حائز اهمیت است. حتی دیدگاهی وجود دارد که انقراض دایناسورها در ۶۵ میلیون سال پیش را ناشی از برخورد یک شهاب می‌داند و پیروان این دیدگاه بیشتر و بیشتر شده‌است.
شهاب سنگ نراق سنگ آسمانی به نسبت کوچکی با وزن ۳ کیلو و ۲۰۰ گرم است که در روز ۲۸ مرداد ماه ۱۳۵۳ در پشت بام مدرسه نوساز معصومی نراق سقوط نمود، و یک بار دیگر نظر جهانیان و بخصوص متخصصین امر را به امور شهاب سنگ‌ها (متئوریت‌ها) معطوف نمود.
بر طبق آزمایش‌های میکروسکوپی، شیمیایی و پراش‌سنجی از بخشی کوچک از شهاب سنگ نراق که در دانشگاه آخن آلمان و سازمان زمین‌شناسی بلژیک در بروکسل انجام شد، شهاب سنگ نراق از نوع سنگی و کندریتی می‌باشد و نمونه‌های آزمایشی آن در موزه شهاب سنگ ایران در نراق موجود می‌باشد و چندین گرم هم از آن به دانشکده علوم دانشگاه تهران، آلمان، آمریکا و ایتالیا داده شده‌است و مابقی شهاب سنگ نراق که ۲ کیلو و ۹۰۰ گرم بوده به گروه فیزیک زمین موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران در سال ۱۳۶۲ تحویل گردیده است و صورت جلسه و نامه اداری آن وجود دارد.
کانی‌های تشکیل دهنده آن بطور کلی از کانی‌های الیوین (۴۰ در صرد) و پیروکسین (۲۸ در صرد) هستند و دارای اشکال مختلفی مانند نواری شکل، صفحه‌ای شکل و کروی شکل (کندرول) می باشند.
